Przykładny mieszczuch - Kia Rio 1.6 T-GDI iMT L

Przemysław Dobrosławski

07 grudnia 2020

Miejska Kia Rio doczekała się debiutu wersji z miękką hybrydą pod maską, która w założeniu ma się przyczynić do obniżenia emisji CO2 i poprawienia komfortu jazdy przy ruszaniu. Postanowiliśmy sprawdzić czy to rozwiązanie ma sens.

Pierwsze generacje Kii Rio nie były żadną realną konkurencją dla europejskich miejskich maluchów, utrzymując się w sprzedaży głównie dzięki atrakcyjnym cenom. Dopiero od debiutu trzeciej generacji w 2011 roku postrzeganie tego modelu wyraźnie się poprawiło. Obecny model Rio IV tylko ten wizerunek dobrego i rozsądnie wycenionego samochodu do miasta dobry obraz tylko utrwalił. Koreańczycy uznali, że czas już najwyższy na wdrożenie modeli bardziej ekologicznych, więc niedawno, przy okazji modernizacji, uzupełniono gamę o wersję hybrydową dostępną z 3-cylindrowym silnikiem 1.0 w najmocniejszej 120-konnej wersji. Nie jest to jednak hybryda, jaką znajdziemy np. pod maską Toyoty Yaris, a tzw. miękka hybryda MHEV. Przy tej technologii niewielki silnik elektryczny wspiera podczas jazdy jednostkę spalinową. Aby mógł on sprawnie działać, konieczne było zastosowanie 48-voltowej instalacji elektrycznej w miejsce 12-voltowej. Energia elektryczna służy do rozpędzenia wału korbowego, zanim nastąpi uruchomienie silnika spalinowego, w czym istotną rolę ma rozrusznik-generator (MHSG), dzięki czemu ruszanie jest ciche i płynne. Urządzenie to odzyskuje również energię podczas hamowania. Realnie kierowca odczuwa nieco większą lekkość przy ruszaniu Rio. Jednostka 1.0 T-GDI jest wyraźnie żwawsza niż inne silniki w gamie Rio, ale to głównie zasługa większej mocy silnika niż korzyści płynących z napędu MHEV. W wersji MHEV istotną nowością jest 6-biegowa skrzynia mechaniczna z elektronicznie sterowanym sprzęgłem Clutch-By-Wire. Różnice w jej działaniu są spore, ale dla samego kierowcy słabo odczuwalne. Po zdjęciu stopy z pedału gazu sprzęgło rozłącza się, a pojazd jedzie na luzie. W tym samym momencie silnik może się wyłączyć, dzięki czemu oszczędza paliwo, podobnie jak w skrzyniach automatycznych. W mieście małe Rio zużywało prawie siedem litrów benzyny na 100 km, ale przy niespiesznej jeździe w trasie niewiele ponad cztery litry. Tyle tylko, że próba nieco bardziej dynamicznej jazdy szybko podbijała te wyniki o 1–2 l na setkę. Dodatkowa bateria tego systemu MHEV podnosi minimalnie masę własną o 30 kg, ale też zajmuje miejsce koła zapasowego.

A co poza tym oferuje Rio? Całkiem sporo. Po niedawnej modernizacji Kia zyskała m.in. większy 8-calowy ekran multimedialny – czytelniejszy i wygodniejszy w obsłudze. Co istotne, pojazd daje możliwość podłączenia Apple CarPlay lub Android Auto bezprzewodowo. Samochód nadal zbiera pochwały za pewne prowadzenie, wygodę foteli, jakość materiałów w kabinie oraz bezproblemową obsługę.
Pod względem praktycznym Rio jest jednym z lepszych aut miejskich na rynku, w szczególności, jeśli spojrzymy na dość atrakcyjny poziom cen. Niekoniecznie dotyczy to jednak wersji MHEV. Sama idea wspomagania jednostki benzynowej dodatkową energią przy ruszaniu jest w założeniu słuszna, ale obecnie korzyści są słabo odczuwalne. Zużycie paliwa jest niższe w najlepszym wypadku o kilka dziesiątych litra na 100 km. Za to rośnie poziom skomplikowania pojazdu oraz ceny. W przypadku Rio ze średnim poziomem wyposażenia L musimy wyłożyć prawie 70 tys. zł. Rozsądną alternatywę dla znacznej części kierowców podsuwa sama Kia, czyli 8500 zł tańszą wersję z tym samym wyposażeniem, ale silnikiem 1.2/84 KM. W jeździe miejskiej ma ona w zupełności wystarczające osiągi, pracuje przyjemniej i zużywa tylko minimalnie więcej paliwa.