Mazda 2 - Japońska zadziora

Przemysław Dobrosławski

12 stycznia 2015

Wielu producentów małych aut, z chęci trafienia we wszystkie gusty, z każdą kolejną generacją pozbawia je wyrazistości i stylu oraz stara się czynić je większymi i bardziej uniwersalnymi od poprzedników. Wielu, ale nie Mazda.

Aktualna generacja Mazdy 2 powstała jakby na przekór współczesnej modzie. Dwójka jest mniejsza od poprzedniczki, której wygląd i kształt nadwozia budził skojarzenia z rodzinnym małym vanem. Obecny model nabrał rasowego i sportowego stylu, ku uciesze miłośników marki.

Obietnica złożona
Mocnym punktem Mazdy 2 jest jej atrakcyjny i dynamiczny wygląd, który daje obietnice jazdy czymś szybkim i zwinnym. Wąskie i długie reflektory, wyraziste unoszące się ku tyłowi linie nadwozia czy brak zbędnych przetłoczeń czynią dwójkę autem wizualnie bardzo udanym. Może się ona pochwalić niskim współczynnikiem oporu powietrza Cx wynoszącym 0,31. W porównaniu z konkurentami Mazda jest jednak przeciętnie 10 cm krótsza i ok. 100 kg lżejsza.
Mniejsze wymiary zewnętrzne nie odbijają się na przestronności wnętrza z przodu. Tu nie brakuje przestrzeni, zarówno nad głową, jak i na szerokość. Z tyłu jest już gorzej. Wygodnie może podróżować jedynie dwóch pasażerów średniego wzrostu. Wymiarów nadwozia nie dało się oszukać również w przypadku bagażnika. Jego pojemność 250 litrów można powiększyć po rozłożeniu dzielonych asymetrycznie tylnych foteli do 787 litrów. To jeden ze słabszych wyników w segmencie. Załadunek utrudnia też bardzo wysoki próg bagażnika. Na pocieszenie zostaje fakt, że konkurenci wcale nie są lepsi.

Wbrew trendom
Ciemna, ponura i mało ciekawa deska rozdzielcza, wykonana z twardych plastików, może nie razi, ale konkurenci, zwłaszcza francuscy, podnieśli poprzeczkę znacznie wyżej. Sytuację poprawiają aluminiowe wstawki na trójramiennej kierownicy czy subtelne srebrzyste obwódki pokręteł i drążka zmiany biegów. Za to do samej jakości montażu i ergonomii nie można mieć żadnych zastrzeżeń. Wszystko jest logicznie rozmieszczone i w zasięgu ręki. Szczególnie przyjemnie korzysta się z wysoko i poręcznie umieszczonej dźwigni zmiany biegów. Kierownica obszyta skórą jest przyjemna w dotyku. Sterowanie radiem może odbywać się też z koła kierownicy, choć operowanie jedenastoma drobnymi przyciskami wymaga manualnej wprawy. Świetne wrażenie robi za to nowe, czarne tło zegarów z czerwonymi obwódkami, godnymi aut prawdziwie sportowych.

Obietnica spełniona
Mazda 2 oferuje kierowcy wszystko to, czego oczekujemy od porządnego samochodu. Po pierwsze świetna pozycja za kierownicą, na którą składają się małe, ale wygodne i pewnie trzymające w zakrętach, fotele. Do tego dochodzi szeroki zakres regulacji fotela, jak i kierownicy.
Testowaną dwójkę napędza najmocniejszy w ofercie silnik benzynowy o pojemności 1,5 litra i mocy 103 KM. Zważywszy na niewielką masę pojazdu, daje to obietnicę dobrych osiągów. Spragnieni przyjemnego pomruku przekręcamy kluczyk i… nie słyszymy prawie nic. Samochód na biegu jałowym i przy spokojnej jeździe jest niezwykle cichy. Jak to w japończykach, sensowne przyśpieszenia, ale i znacznie większy hałas, uzyskujemy dopiero, gdy wskazówka znajduje się w górnych rejestrach obrotomierza. Maksymalny moment obrotowy 137 Nm dwójka osiąga przy 4000 obr./min. Na uznanie zasługuje rewelacyjne działanie drążka zmiany biegów, choć zaledwie pięciobiegowej skrzyni.
Zadowoleni z Mazdy będą zarówno spokojni kierowcy, potrzebujący auta jedynie do przemieszczania się, jak i spragnieni mocniejszych wrażeń. W warunkach miejskich spalanie przy dynamicznej jeździe może sięgnąć nawet dziewięciu litrów na 100 km, a przy spokojnej bez problemów uzyskamy zużycie o półtora litra mniejsze.

Z domieszką Forda
Mazda 2 zachwyca nie tyle osiągami, bo nieco ponad 10 sekund do setki nie jest niczym nadzwyczajnym, ale prowadzeniem. Samochód powstał w oparciu o płytę podłogową Fiesty, co mogło wyjść dwójce tylko na dobre. Precyzyjny, dający świetne wyczucie auta, układ kierowniczy w parze ze sztywnym i pewnym zawieszeniem sprawia, że połykanie kolejnych zakrętów jest czystą przyjemnością. To wraz z mocnym silnikiem wręcz prowokuje do bardziej dynamicznej jazdy. Całości dopełniają świetne hamulce. Samochód zachowuje się niezwykle stabilnie i przewidywalnie, przy czym sztywniejsze nastawy zawieszenia nie odbijają się negatywnie na komforcie jazdy. Auto nieźle tłumi nierówności i to mimo standardowych w wersji Sport opon 195/45 R15 okalających 16-calowe alufelgi. Komfort jazdy w tańszych wersjach z wyższymi profilami może być tylko wyższy, a hałas niższy.

Zadowoleni z Mazdy będą zarówno spokojni kierowcy, potrzebujący auta jedynie do przemieszczania się, jak i spragnieni mocniejszych wrażeń.

Mazda się ceni
Ceny Mazdy 2 zaczynające się od 52 400 zł za wersję pięciodrzwiową wydają się wysokie. Uwzględniając standardowe wyposażenie nie wygląda to tak źle. W topowej wersji Sport, dostępnej za 62 900 zł, oprócz pakietu czterech poduszek powietrznych i dwóch kurtyn znajdziemy, m.in. klimatyzację automatyczną, podgrzewane siedzenia, wszystkie cztery szyby opuszczane elektrycznie, przyzwoity radioodtwarzacz CD z mp3, czy system DSC – odpowiednik ESP. Niestety, brakuje wejścia USB, które powinno dziś być, jeśli nie standardem, to chociaż opcją.
Do zainteresowanych tym autem można zaliczyć np. agencje reklamowe czy wydawnictwa, dla których wyrazisty styl pojazdu może być dobrą wizytówką firmy. Choć Mazdy cechują się niskim spadkiem wartości i okupują czołowe pozycje statystyk bezawaryjności, to ich popularyzację we flotach ogranicza brak diesla w krajowej ofercie. Szkoda, bo oferowana za granicą jednostka 1.4 MZ-CD charakteryzuje się bardzo niskim spalaniem, choć zapewnia osiągi dalece przeciwne do sportowego stylu nadwozia. Za to niemal równie dobre osiągi, co testowana wersja, ma model 1.6D Sport z silnikiem o mocy 90 KM. Ten wariant miałby w Polsce najpewniej zaporową cenę.