Škoda Rapid Spaceback w ITS

Do oceny otrzymałem coś pośredniego między segmentami B – ze względu na szerokość nadwozia – i C – z uwagi na rozstaw osi (Škoda tak ostatnio trafia – międzysegmentowo).

Miałem możliwość przejechać tym zgrabnym samochodem ok. 360 km, z czego 150 km poza miastem, ale bez autostrady. Wersja napędu to 1.6 90 KM i 5 biegów. Obciążenie samochodu w większości 2 osoby. Oceny dokonałem w odniesieniu do następujących istotnych elementów i w skali 1–10 pkt mamy następujące wyniki:
Nadwozie oceniam jako ciekawe i dobre, funkcjonalność nadwozia prawie kombi nie budzi zastrzeżeń, dobra jest także jakość wykonania tego nadwozia – 8 pkt.
Wnętrze pojazdu: jakość wykończenia, ergonomia, stylistyka deski rozdzielczej, czytelność zegarów – pierwsze wrażenie bardzo przyjemne; plastiki w modnym stylu techno, dopiero po dotknięciu okazują się twarde, na szczęście nie trzeszczą w czasie jazdy, dobrze widoczny jest panel wskaźników położony za kołem kierownicy, a prosty w obsłudze system zarządzania koniecznymi funkcjami nie budzi zastrzeżeń, świadcząc jednak o przyznaniu priorytetu ekonomii – 8 pkt.
Elementy wyposażenia: wyposażenie standardowe, jakość zestawu audio, wydajność klimatyzacji – w tej klasie średnio; przewietrzanie i klimatyzacja wydajne, ale wymagające częstego dostrajania przed i po nagrzaniu samochodu, fotel kierowcy ma dobre trzymanie na boki i dość duży zakres regulacji (także w pionie), jednak długość siedzenia mogłaby być większa, miejsca z tyłu jest stosownie dużo jak na tę klasę, oszczędzono na wyposażeniu w: czujniki cofania, tempomat, sterowanie systemem audio z koła kierownicy itp. udogodnienia – 7 pkt.
Przestrzeń bagażowa: pojemność bagażnika, funkcjonalność przestrzeni bagażowej – wnętrze przestronne na tyle, na ile pozwala na to kształt nadwozia, przestrzeń bagażowa ulega redukcji w tylnej części ze względu na opadającą linię dachu, dostęp do bagażnika utrudnia dość wysoki tylny próg, dostęp do zestawu naprawczego koła utrudniony jak w każdym nadwoziu kombi – 8 pkt.
Widoczność z miejsca kierowcy, wydajność wycieraczek i spryskiwaczy – bez większych zastrzeżeń, choć ładne stylistycznie lusterka mogłyby być nieco większe, przydałby się także system ich składania, podobnie jak w przypadku tzw. klimatyzacji odnotowujemy powrót do rozwiązań ekonomicznych w sterowaniu wycieraczkami – 8 pkt.
Oświetlenie: samochód wyposażono w system świateł zewnętrznych z ręczną regulacją poziomowania świateł mijania, tylko kto tego będzie dokonywał przy dużych zmianach obciążenia? – 8 pkt.
Zachowanie pojazdu podczas jazd miejskich: dość zwrotny i wygodny w mieście jak na ten rozstaw osi, system wspomagania kierowania jest wystarczająco skuteczny – 8 pkt.

Bezpieczeństwo bierne: w tej klasie przyzwoity standard, udało się połączyć dobrą ochronę pieszych z dobrą aerodynamiką nadwozia, we wnętrzu zastosowano niezbędne systemy ochrony kierowcy i pasażerów w razie zderzenia – 8 pkt.
Zachowanie pojazdu w długich trasach: pozycja za kierownicą nie męczy, natomiast osoba mojej postury (180 cm i 93 kg) ma pewien problem z jej zajęciem, który można określić, że potrzebna jest łyżka do butów, niezbyt duża w tej klasie moc silnika pozwala jednak, ze względu na dobrą aerodynamikę, na sprawną jazdę pozamiejską, system audio prezentuje swoje zalety nawet przy większych prędkościach jazdy z uwagi na niski poziom szumów aerodynamicznych, także podstawowa ergonomia wnętrza nie budzi zastrzeżeń – 8 pkt.
Układ napędowy: pracę tego układu określam jako dobrą, do czego przyczynia się niezbyt mocny, ale nadspodziewanie skuteczny silnik ZS (doładowany środkowo, ale o bardzo korzystnym przebiegu momentu obrotowego), który daje sobie radę mimo 5-biegowej skrzyni biegów, zużycie paliwa oceniam jako dobre, ale o tym w podsumowaniu – 9 pkt.
Ocena pracy zawieszenia: bez zastrzeżeń, aczkolwiek odczuwa się twardość zawieszenia przy oponach, w które wyposażono samochód (szerokie i niskoprofilowe), dobre trzymanie się drogi w różnych warunkach przyczepności jest jednak okupione dość znacznym hałasem, odpowiedni prześwit pozwala na bezpieczną jazdę w nieco trudniejszych warunkach nawet poza drogą – 8 pkt.
Układ hamulcowy: bez uwag, cały układ działa bez zarzutu podczas różnych warunków hamowania na różnych nawierzchniach – 9 pkt.

Podsumowanie testu
To dobrze, gdy samochód ekonomiczny cechuje się dobrą łatwością adaptacyjną, czyli krótkim okresem przyzwyczajania się kierowcy do zaoferowanych zależności ergonomicznych. Ma wygodne wnętrze i proste, przyjazne sterowanie. Zawieszenie i hamulce są naprawdę dobre w klasie, a układ napędowy pozwala na dynamiczną, lecz oszczędną jazdę. Teraz kilka rozważań o zużyciu paliwa na podstawie danych z komputera pokładowego:
– średnia na całym przebiegu (360 km) – 5,75 dm3/100 km,
– drogi pozamiejskie (150 km, średnia prędkość ok. 65 km/h) – 5,1 dm3/100 km (zmienność od 4,6 do 6,1),
– miasto duże (210 km, średnia prędkość ok. 26 km/h) – 6,2 dm3/100 km (zmienność od 5,6 do 6,8).
Warto wyjaśnić, co – moim zdaniem – wpłynęło na podaną zmienność w zużyciu paliwa. W jeździe pozamiejskiej związana ona była głównie z odcinkowo różną prędkością jazdy, natomiast w jeździe miejskiej ze względu na powtarzalność trasy zmienność wyników miała związek z temperaturami otoczenia (dość długim czasem nagrzewania silnika od startu) i natężeniem ruchu miejskiego. Wracając do wyniku zużycia, stwierdzam, że jest on zupełnie przyzwoity jak na samochód o takiej masie, a szczególnie wyraźnie widać dobroć aerodynamiczną tego nadwozia (świadczy o tym także niski poziom hałasów aerodynamicznych w jeździe pozamiejskiej).
Mimo wszelkich zastrzeżeń co do tego auta, nie można pominąć faktu bardzo wysokiej pozycji Rapida w ostatnich wynikach sprzedaży w Polsce, tzn. 2. pozycja w lutowej sprzedaży lidera rynku, czyli Škody (ostatni miesięczny przyrost sprzedaży to 24,1%).