Długodystansowy Test Flotowy: Hyundai i30 1.4 LPG

24 czerwca 2014

Przedstawiciele Hyundaia podkreślali, że wraz z ukazaniem się modelu i30 nastąpił jakościowy przełom w tej firmie związany z wprowadzeniem nowoczesnych rozwiązań konstrukcyjnych pojazdu i metod jego wytwarzania.

Zdzisław Podbielski specjalista badań drogowych pojazdów w Przemysłowym Instytucie Motoryzacji, autor licznych artykułów i książek o tematyce motoryzacyjnej

Hyundai i30 debiutował w marcu 2007 r. podczas trwania genewskiego salonu samochodowego, miał być konkurentem uznanych modeli segmentu C, np. Forda Focusa, VW Golfa, Opla Astry, Citroëna C4, Peugeota 308, Hondy Civic i Fiata Bravo. Zaprojektowano go w ośrodku rozwojowym mieszczącym się w niemieckiej miejscowości Rüsselsheim. Starannie, z uwzględnieniem norm bezpieczeństwa i wygody jazdy. Od momentu debiutu, samochód modernizowano i w postaci konstrukcyjnej obecnie oferowanej ma nieco większą długość całkowitą i mniejszą wysokość niż poprzednik. Pozostał jednak ten sam rozstaw osi wynoszący 2650 mm. To dużo, w porównaniu z wieloma konkurentami, i korzystnie wpływa na ilość miejsca w nadwoziu dla jadących.

Samochód rejestrowany jest na 5 osób, osoba siedząca w środku na tylnej kanapie nie ma pod nogami wypukłego tunelu, ale – jak i w innych pojazdach – przed kolanami wysoką konsolę umieszczoną między przednimi fotelami. Dobrze ukształtowano przednie fotele i dobrano ich twardość, co przyczynia się do wygody jazdy nawet na duże odległości. Tę wygodę podnosi też zawieszenie kół, przednie z udziałem kolumn McPherson, a z tyłu wielowahaczowe. Właśnie to tylne konstrukcyjnie różni się od stosowanej w innych pojazdach poprzecznej belki podatnej na skręcanie. Wielowahaczowe zawieszenie tylne przyczynia się nie tylko do wygody jazdy, ale i stabilności pojazdu w ruchu. Po prostu podczas jazdy pojazd dobrze trzyma się podłoża, zwłaszcza na łukach dróg.

Kierowca może obrać wygodną pozycję, ma rozbudowaną regulację fotela, włącznie z wysokością, i dwupłaszczyznową regulację ustawienia kolumny kierownicy. Ze swojego miejsca ma dobrą widoczność do przodu i w dużych lusterkach zewnętrznych. Dobrze działają urządzenia sterowania pojazdem i czytelnie opisano wskaźniki. Kształt obudowy tych wskaźników i architektura całej tablicy rozdzielczej, włącznie z konsolą środkową, to subiektywne odczucie estetyki, ale na pewno nie wszystkim przypadnie do gustu. Podobnie jak i jakość tworzyw sztucznych, z których wykonano tablicę rozdzielczą. Poszycie wewnętrzne drzwi wzorniczo może nie zachwycać, docenimy natomiast w czworo drzwi wbudowane kieszenie na podręczne przedmioty.

Hyundai i30 otrzymany do oceny miał nadwozie 5-drzwiowe typu hatchback. Z łatwym dostępem do wnętrza przez szeroko otwierane drzwi i do bagażnika po uniesieniu dużej pokrywy, zazwyczaj określanej jako drzwi w ścianie tylnej. Pojemność bagażnika, wg VDA, czyli do wysokości półki osłaniającej, wynosi 378 dm3. To podobnie jak w samochodach segmentu C innych marek. Pojemność ta jest zmniejszona leżącym w bagażniku dojazdowym kołem zapasowym, w pokrowcu, przymocowanym rzepami do podłogi bagażnika. Przewidziane miejsce na koło zapasowe zajął bowiem kołowego kształtu zbiornik gazu LPG o pojemności około 30 litrów.

Zasilanie gazowe LPG Hyundai proponuje do silnika benzynowego 1.4 MPI o mocy 73 kW = 100 KM. Propozycja może być interesująca ze względów ekonomicznych, gaz LPG u nas jest o ponad połowę tańszy od benzyny i zależnie od sposobu jazdy może opłacać się go stosować, pomimo zwiększonego jednostkowego zużycia (z moich wyliczeń wynika o 1,5÷2 dm3/100 km) w porównaniu do zużycia benzyny. Instalacja gazowa jest fabrycznie przystosowana do zasilania wspomnianej jednostki benzynowej, a kierowca praktycznie nie odczuje zmniejszonej dynamiki pojazdu, którego silnik zasilany jest gazem, a nie benzyną. Będzie natomiast krytykował umieszczenie w dolnym lewym narożniku tablicy rozdzielczej wskaźników ilości gazu – trudno go obserwować.