Spieszcie się! - Fiat Tipo SW 1.4 16V Mirror

Przemysław Dobrosławski

04 września 2020

Spieszmy się kupować proste i niedrogie samochody – tak szybko odchodzą. Jednym z niewielu już na rynku samochodów o dobrym stosunku walorów użytkowych do ceny jest Fiat Tipo, który przy ostatnich drastycznych podwyżkach cen u konkurencji, zyskał więcej blasku.

Budowa prostych, funkcjonalnych i niedrogich samochodów kompaktowych była przed laty europejską domeną Fiata. Później Włosi mieli ambicje kokietować nabywców bardziej nietuzinkowymi formami nadwozi (Bravo/Brava) oraz technologiami, którymi chcieli nawiązać równorzędną konkurencję np. z Golfem (Stilo). Modele te zostały dość chłodno przyjęte przez rynek i nawet całkiem udany Bravo (2007–2014) nie zdołał przebić się na nowo do świadomości europejskich kierowców. Przed czterema laty Włosi postanowili wrócić do korzeni, przygotowując model Tipo. Oferta Fiata wydaje się w tym roku szczególnie atrakcyjna. Większość konkurencyjnych marek wyraźnie podniosła ceny całej gamy, co wynika m.in. z konieczności płacenia kar za nadmiarową emisję CO2. Ceny Fiata prawie nie drgnęły. W efekcie podstawowe warianty Tipo Sedan konkurują cenowo z Dacią i najprostszymi modelami segmentu A (ceny od 43 tys. zł). Wersje z nadwoziem hatchback i kombi, startując z cenami 51 i 55 tys. zł, są 25–40 tys. zł tańsze od kompaktowych rywali.

Elegancki i praktyczny

Tipo SW, zwłaszcza w prezentowanym wariancie Mirror w kolorze zielonym Toscana, jest jeżdżącym dowodem na to, że niedrogie samochody mogą również wyglądać szykownie i nowocześnie.

Dalibyście wiarę, że egzemplarz na zdjęciu (Mirror 1.4/95 KM) kosztuje po rabacie 58,5 tys. zł? Wyposażenie prezentowanego Fiata obejmuje m.in. elegancki metaliczny zielony lakier, ekran 7 cali z możliwością sparowania smarftona, kamerę cofania i mnóstwo przydatnych opcjonalnych drobiazgów (m.in. podłokietnik). Nie ma tu tylko automatycznej klimatyzacji, fabrycznej nawigacji i czujników cofania. A wszystko to za kwotę o 4 tys. zł niższą niż cena katalogowa najprostszego Volkswagena Polo i 30 tys. niższa od najtańszego i gorzej wyposażonego Focusa Kombi.

Prosta deska rozdzielcza Tipo nie wyznacza trendów motoryzacyjnej mody. Wszystkie przełączniki mamy pod ręką, nie brakuje praktycznych uchwytów na napoje. Docenimy także wygodne fotele oraz całkiem obszerne wnętrze, tak z przodu, jak i z tyłu. Przydałyby się jeszcze nawiewy dla pasażerów kanapy z tyłu oraz dodatkowe wejścia USB. W Tipo znajdziemy tylko jedno, pod środkową konsolą. Jakość wykończenia jest przyzwoita, ale tworzywa, z jakich wykonano wnętrze, odpowiadają cenie, jaką trzeba za samochód zapłacić. Na środkowej konsoli osadzono 7-calowy ekran systemu multimedialnego. Obudowa i osadzony w niej ekran systemu UConnect wyglądają solidnie, ekran nie palcuje się, a wywoływanie kolejnych funkcji jest dość szybkie. Sparowanie smartfona z systemem Android przebiegło błyskawicznie.

Bagażnik Tipo jest bardzo funkcjonalny. Nie zabrakło w nim haczyków na siatki, czterech punktów mocowania ładunku, praktycznych demontowalnych przegród po bokach nadwozia oraz dwóch lampek doświetlających. Roletę bagażnika można złożyć i umieścić pod podłogą bagażnika w dodatkowym schowku. Bagażnik możemy powiększyć, składając, dzielone w proporcji 60/40 oparcia tylnej kanapy. Producent nie zastosował dźwigienek ułatwiających ich składanie od strony bagażnika. W testowanym egzemplarzu uproszczono mechanizm składania oparć kanapy. Składana jest ona wprost na siedziska. Za niewielką opłatą możemy zamówić bardziej praktyczne rozwiązanie, w którym musimy najpierw podnieść siedzisko kanapy do pionu, a następnie w powstałe miejsce złożyć oparcia. Bagażnik wówczas jest nieco bardziej ustawny.

Do nieśpiesznej, ale komfortowej jazdy

Prezentowane Tipo SW zostało wyposażone w jednostkę benzynową 1.4 16V Fire/95 KM, która przenosi napęd na przednie koła poprzez mechaniczną 6-biegową przekładnię. Motor ten oferuje osiągi ledwie wystarczające. Maksymalny moment obrotowy 127 Nm silnik osiąga dopiero przy 4500 obr./min., ale na pochwałę należy powiedzieć, że silnik nabiera mocy bardzo równomiernie i płynnie. Obce mu są wibracje i pracuje cicho. Na biegu jałowym jednostka jest praktycznie niesłyszalna, szeptem możemy rozmawiać nawet przy prędkości 70 km/h. Hałas staje się bardziej uciążliwy dopiero po przekroczeniu 3000 obr./min. lub prędkości 120 km/h. Jednostki 3-cylindrowe, które pracują pod maskami bezpośrednich konkurentów, charakteryzują się wyraźnie gorszą kulturą pracy, większymi wibracjami oraz wyższym zużyciem paliwa przy dynamicznej jeździe. Główną ich przewagą jest znacząco, bo o litr, dwa litry, niższe zużycie paliwa przy spokojnej podróży.

Pasażerowie o bardziej wrażliwym słuchu zwrócą uwagę na donośne buczenie klimatyzacji podczas jazdy w gorące dni, głośniejszej niż sam silnik.
Wolnossący silnik Fiata jest mniej czuły na zmianę zużycia paliwa zależnie od temperamentu kierowcy. Różnice między spokojną jazdą a bardzo dynamiczną sięgają trzech litrów na 100 km, podczas gdy w jednostkach 3-cylindrowych w konkurencyjnych kompaktach może to być i sześć litrów na setkę. Do tego z dużym prawdopodobieństwem okażą się one mniej trwałe w dłuższym okresie eksploatacji niż doskonale znany i prosty jak kij od szczotki 4-cylindrowy silnik Fiata. Tipo zadowala się względnie niewielkim zapotrzebowaniem na benzynę. Jeżdżąc spokojnie, Tipo zużyje poniżej sześciu litrów na setkę, średnie zużycie wyniosło 6,4 l/100 km (70% podróży w trasie ok. 90 km/h). Dynamiczna jazda w mieście podnosi zużycie do ok. 8,5 l/100 km. Jednostka ta będzie wkrótce zastąpiona przez silnik 3-cylindrowy 1.0 GSE o mocy 100 KM, emitujący mniejszą ilość CO2, ale z dużym prawdopodobieństwem obarczony całym zestawem wymienionych przywar.

Włosi mieli więcej polotu i finezji przy konstruowaniu wnętrz poprzedników Tipo. Kabinie nowego Fiata nie można za to odmówić praktyczności i niezłej ergonomii. Obudowa i osadzony w niej 7-calowy ekran wyglądają solidnie i nowocześnie. Ekran się nie palcuje, a wywoływanie kolejnych funkcji jest dość szybkie.

W zawieszeniu Fiata zastosowano klasyczne kolumny McPherson z przodu oraz belkę skrętną z tyłu. Konstruktorzy zestroili zawieszenie tego samochodu komfortowo i nie jest ono stworzone do dynamicznej jazdy, co nie znaczy, że w sytuacjach ekstremalnych pojazd zacznie się zachowywać nieprzewidywalnie. Jeśli preferujemy na co dzień spokojną jazdę, będziemy miękkimi nastawami zawieszenia zachwyceni.

Podsumowanie

Użytkowanie Fiata Tipo łączy się z dalece mniejszymi kompromisami niż kupno któregokolwiek z modeli Dacii. Pod względem jakości wykończenia Fiat nie odstaje od średniej w segmencie, podczas gdy modele Dacii zawsze są w tym wymiarze o klasę, dwie niżej. Praktyczność kabiny Fiata, obszerność kabiny oraz komfort jazdy stoją nawet na wyższym poziomie niż u wielu znacznie droższych rywali. Konkurenci górują nad Tipo przede wszystkim obecnością bardziej rozbudowanych systemów asystujących. W topowej wersji Lounge znajdziemy co prawda aktywny tempomat i system automatycznego hamowania, ale w żadnym wariancie nie zamówimy np. czujników martwego pola w lusterkach i systemu utrzymania pasa ruchu. Fiat Tipo szybciej niż konkurenci traci na wartości, jednak gdy przyjrzymy się tym liczbom bliżej to wcale nie jest tak źle. Kompakt włoskiej marki faktycznie szybciej traci na wartości procentowo, ale jednocześnie wyraźnie mniej kosztuje w zakupie. W efekcie miesięczna utrata wartości wcale nie musi być wyższa. Warto pamietać, że niekiedy spadek wartości RV jest  uśredniany dla całej gamy modelowej. W przypadku Tipo w większym stopniu tracą na wartości podstawowe modele w nadwoziu sedan. Dobrze wyposażone egzemplarze Tipo SW trzymają wartość zdecydowanie lepiej i są poszukiwane na rynku wtórnym.